Մեծն Մարտիրոս Սարյանը ասել է. «Մարդը բնություն է, բնությունը` մարդ»:Այս խոսքերի իմաստը հասկանում ես, երբ տեսնում ես բնության անձեռակերտ հրաշքը՝ քարերի սիմֆոնիան: Առաջին հայացքից դժվար է պատկերացնել, որ այդ արհեստական թվացող ժայռերը, որոնք կազմված են կանոնավոր վեցանկյուն գլաններից ստեղծել է բնությունը: Իսկ երբ մտովի տեղափոխվում ես բազալտե սյուների առաջացման դարաշրջան, արյունը երակներիդ մեջ սառչում է, աչքիդ առաջ գալիս է հրաբխականության ակտիվ ժամանակաշրջանը, երբ լավաների հրաշեջ լեզվակները դանդաղորեն շարժվել են տարբեր ուղղություններով, սառչելու ու բյուրեղացման արդյունքում առաջացրել բազալտե երգեհոնը կամ քարերի սիմֆոնիան: Լինել Գառնիում ու չտեսնել Գառնիի ձորը իր անձեռակերտ հրաշքով հավասար է ոչինչ չտեսնելուն: